மரண தண்டனை, கோட்சே, இஸ்லாம், ஒரிசா பாதிரியார்!

டெல்லி பாராளுன்ற குண்டு வீச்சு தீவிரவாதம் தொடர்ந்து நடந்த விசாரணையில் குற்றவாளிக்கு மரண தண்டனை அளிக்கப்பட்டு இருக்கிறது. இது இந்திய குற்றவியல் சட்டத்தின் நடைமுறை. இதை வைத்து கும்மி அடிப்பது எப்படி ?

இருக்கவே இருக்கு பழசு ! கிளறுவோம் என்று கிளம்பி தூள்பண்ண ஆரம்பித்துவிட்டார்கள்.

இன்று இந்த தூக்குதண்டனையை வைத்து எதோ சாதனை புரிந்ததாக, நீதி நிலைநாட்டப்பட்டதாக பக்கம் பக்கமாக எழுதி தள்ளுபவர்கள், முன்பு கோட்சேவையும், ஒரிசா பாதிரியை எரித்தவர்களை உயர்வாக சொல்லியவர்கள் தான். ஏன் இந்த நிலைப்பாடு ?

தீர்ப்பு தண்டனை என்றால் அங்கு குற்றவாளியும் அவன் கேடுகெட்ட செயலும் தானே தெரியவேண்டும் ! ஆனால் அப்படி தெரிகிறதா ?

எவர் மதத்தை துற்றலாம், இதில் எந்த அளவுக்கு குளிர்காயலாம் என்பற்கு வாய்ப்பாக பயன்படுத்திக் கொள்வது வாடிக்கை ஆகிவிட்டது. இத்தகைய ஜல்லியடிப்புகள் இது போல் சூழல்களில் தொடர்ந்து நடந்தேறுகிறது. இதில் இவர்கள் சொல்வதை மாற்று மதத்தினர்கள் ஏற்றுக் கொள்கிறார்களா ? இவர்கள் ஞாயமாக நடந்து கொள்கிறார்களா ? என்பதைப் பற்றி எல்லாம் இவர்கள் கவலைப்படுவதில்லை.

குற்றவாளி குற்றவாளியே ! அவன் குல்லா போட்டிருந்தானா, நாமம் போட்டிருந்தானா, சிலுவை போட்டிருந்தானா என்று ஆராய்ந்து மதங்களை தூற்றத் துணிவது இந்திய இறையாண்மையையோ, நீதித்துறையையோ தூக்கிப் பிடிக்கப் போகிறதா என்றால் அது நிச்சயம் இல்லை.

பெரும்பாலான மரண தண்டனை குறித்தப் பதிவுகள் மன அரிப்பை தீர்த்துக் கொள்வதாக இருக்கிறது.

குற்றவாளி எந்த மதம் / இனம் சேர்ந்தவனாக இருந்தாலும் அவனுக்கு கிடைக்கும் மரண தண்டனையால் அவன் திருந்தப்போவதில்லை. அவனுக்கு அது முற்றுப் புள்ளியாக இருக்கும், அவன் விதைத்த வித்துகளால் இழி செயல்கள் தொடர்ந்து கொண்டுதான் இருக்கும். கொடுமை செய்ய துணிபவர்கள் மரண தண்டனைக்கு துணிபவர்கள் அல்ல. அப்பாவிகளை கொன்றோம் என்ற சிறு உறுத்தல் கூட இல்லாமல், மாவீரர்கள் போல தூக்கு தண்டனைக்கு சிரித்துக் கொண்டே செல்கிறார்கள்.

அரசாங்கம் கொடுக்கும் தண்டனையும் அவனுடைய கொலையில் சேர்ந்த மற்றொமொரு கொலைதான். இதற்கு பதில் சாகும் வரை அந்தமான் சிறை போன்று எதோ சிறையில் ஆயுள் முடியும் வரை அடைத்து சாகும் வரை ஏன் இப்படி செய்தோம் என்று வருந்த வைத்தாலாவது அவனைப் பார்த்து மற்றவர்கள் திருந்தலாம்.

கொலைக்கு கொலை என்பது (மரண தண்டனை) தீவிரவாதிகளின் செயல் போன்றது.