காற்றுள்ள போதே ...! (கவிதை)

உலகம் கண்களை எப்போதும்
திறந்து வைத்துதான் இருக்கிறது,

ஏன் பிறந்தோம் என்று நினைக்கும் பிறப்புகளின்
கவனம் அதன் திறந்த கண்களால்
ஈர்க்கப்படுவதில்லை !

அதன் கண்கள்,
சில சிறப்பான பிறப்புகளின் பிறப்பு நாட்களை
சிறப்பு நாட்க்கள் ஆக்கி பார்கிறது !
சில சிறப்பான பிறப்புகளின் இறப்பு நாட்களை
நினைவு நாட்கள் ஆக்கிப் பார்க்கிறது !

பல பிறப்புகளின் இறப்புகள் இறுதிநாளில்
எல்லாவற்றையும் முடித்துக்கொள்கிறது !
சில இறப்புகள் மட்டுமே நினைவு நாட்களாகின்றன !

எந்த நொடியிலும் எதோ ஒன்று செய்கிறோம்,
அதில் 'ஏன் இதைச் செய்கிறோம்?'
என்ற கேள்வியுடன் தொடங்கினால்
நொடிகள் படிகள் ஆகும் !

மூச்சுக் காற்று உள்ள போதே...
முடிந்தவரை சிறப்புகளை உருவாக்கி
உயர முயற்சிப்போம், யார் கண்டது ?
நம் பிறப்பும் இறப்பும் பொருள் பொதிந்தாக
மாறக் கூடும் !

பின்குறிப்பு : அறிவுரை சொல்லும் கவிதைகள் என்றால் எனக்கு அலர்ஜி... இதில் அப்படி இருக்கிறதா என்று தெரியவில்லை ! :)