நீ இல்லாத நான் !

காத்துக் கொண்டிருந்த
கள்வனைப்போல
நீ சென்றதும்
துள்ளிக் குதித்தது என் தனிமை.

நீயில்லாத என்னை, எண்ணிப் பார்க்கிறேன்

பூட்டிய அறை முழுவதும்
பரவும் பூக்களின் வாசம் போல்
என்னைப் பற்றி நினைகிறேன்

பதார்த்தமிருக்கிறது,
பருகும் பானமும் இருக்கிறது,
மகிழ்வினால் பசிதான் இல்லை

தொலைக் காட்சித் தொடரில்
அழுதுவடியும் பெண்களைப் பார்த்து
சிரிக்கிறேன், உன்னிடம் நான்
அழுவதைவிட இதுபரவாயில்லை

குளியலறைச் சுவற்றில் ஸ்டிகர் பொட்டு
நகத்தால் சுரண்டி பெயர்த்தெரிகிறேன்
அங்கும் உன் நினைவு வரும் என்பதால்

மலரக் காத்திருக்கும் மொட்டைப் போல
எனக்குள் மகிழ்வாக இன்னொரு உலகம்
இருப்பதை நீ இருக்கும் போது உணரமுடியவில்லை

இன்று மட்டும்,
குளிர்சாதன பெட்டியும் கிறுகிறுப்பதேன் ?
கண்ணாடி கோப்பைகள் கண்ணடிப்பது ஏன் ?
வி.சி.டி ப்ளேயர் மட்டும் ஓடுவதேன் ?
நள்ளிரவும் பகலும் ஒன்றாக இருப்பதேன் ?

கன்னத்தில் கைவைத்து
இது எத்தனை நாளைக்கு என்று
ஏக்கப் பெருமூச்சுவிடுகிறேன்
அந்த கடைசி நேரக் கையசைப்புக் காட்சி
அடிக்கடி மகிழ்வைத் தடைசெய்கிறது
மகனே! இன்னும் ஒரு மாதத்திற்கு தான்
உன் ஆட்டம் என்று !

தனிமையில் இனிமை அருமை.

நள்ளிரவு தாண்டி நீ தொ(ல்)லைபேச
அத்தனை மகிழ்வும் அரை நொடியில்
மறைந்து போக, நீ பேசி முடிந்ததும்
மீண்டும் குளிர்சாதன பெட்டியை
கண்கள் அனிச்சையாகத் தேட
அந்த இரவு எனக்கு விழித்துக்கொண்டிருந்து

அப்படியே மயங்கி கிடக்கிறேன்,
கண்கள் திறக்க முயற்சிக்கவில்லை,
உன்னைப் பற்றிய நினைவுகளும்
கூட என்னை பயமுறுத்துகிறது

பின்குறிப்பு : சிறில் அலெக்ஸ் கவிதையைத் தொடர்ந்து ... ஒரு ஆறுதல் கவிதை இது இப்படித்தான் பெரும்பாலும் நடக்கிறது. :)